ข่าว บริษัท เกี่ยวกับ วิธีแก้ปัญหาคราบเกลือบนผนังภายนอกของอิฐเซรามิกในโรงงานอิฐอัตโนมัติ? สาเหตุและวิธีแก้ไข

วิธีแก้ปัญหาคราบเกลือบนผนังภายนอกของอิฐเซรามิกในโรงงานอิฐอัตโนมัติ? สาเหตุและวิธีแก้ไข

1. คราบเกลือคืออะไร?

คราบเกลือเป็นข้อบกพร่องทั่วไปบนพื้นผิวของอาคาร ขึ้นอยู่กับสาเหตุและการแสดงออกที่แตกต่างกัน มีชื่อเรียกต่างๆ กัน เช่น คราบเกลือ การเกิดฝ้าขาว การเกิดฝ้า การเกิดน้ำค้างแข็ง และการกัดกร่อนของผนังและพื้นผิวตกแต่ง เป็นข้อบกพร่องที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพและเคมีที่เกิดขึ้นในวัสดุก่อสร้าง เช่น ดิน อิฐดินเหนียว อิฐ ปูนซีเมนต์ ปูนฉาบ คอนกรีต งานก่ออิฐ กระเบื้อง และสี เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมภายนอก เช่น อุณหภูมิและความชื้น รวมถึงการดูดซึม การเคลื่อนย้าย และการระเหยของความชื้น ระดับของการกัดกร่อนและความเสียหายแตกต่างกันไปอย่างมาก และปรากฏการณ์ทั่วไป ได้แก่ ความชื้น การพองตัว การเป็นผง การโป่ง การกลวง การแตกร้าว การลอก การเกิดเชื้อรา และการตกผลึก

คราบเกลือสามารถก่อตัวบนดินอัด อิฐดินเผา คอนกรีต หิน และปูนฉาบทุกชนิด พบได้บ่อยโดยเฉพาะในการก่อสร้างใหม่ โดยปรากฏในระดับต่างๆ ภายในไม่กี่วัน สัปดาห์ หรือเดือนหลังจากเสร็จสิ้น ปัจจุบัน ชุมชนวิชาการโดยทั่วไปเชื่อว่าเกิดจากเกลือที่ละลายน้ำได้ภายในวัสดุเป็นหลัก สิ่งนี้เกิดขึ้นเมื่อเกลือเหล่านี้เคลื่อนย้ายไปยังพื้นผิวและตกผลึกเมื่อความชื้นระเหย อย่างไรก็ตาม สำหรับผนังอิฐเปลือย นอกเหนือจากเกลือที่ละลายน้ำได้แล้ว ยังมีปัญหาเรื่องการชะของปูนขาวและยิปซั่มอีกด้วย ดังนั้น ในทางเคมีแล้ว คราบเกลือส่วนใหญ่ประกอบด้วยยิปซั่ม ปูนขาว และเกลือ (โซเดียมซัลเฟต โพแทสเซียมซัลเฟต หรือโพแทสเซียมคาร์บอเนต) สารเหล่านี้มีอยู่ในวัสดุก่อสร้างและน้ำ เมื่อน้ำไหลผ่านอิฐหรือปูนฉาบแล้วระเหยบนพื้นผิว สารเหล่านี้จะถูกทิ้งไว้ข้างหลัง เป็นที่น่าสังเกตว่าในขณะที่คราบเกลือไม่จำเป็นต้องเป็นอันตรายต่อความสมบูรณ์ของโครงสร้าง ลักษณะที่ปรากฏของมันส่งผลกระทบอย่างมากต่อสุนทรียภาพของอาคาร นอกจากนี้ มักมาพร้อมกับปัญหาความชื้นที่ซ่อนอยู่และการแตกร้าวของโครงสร้างเพิ่มเติม

2. อะไรเป็นสาเหตุของคราบเกลือ?

ก. วัสดุมีผลึกอิสระจำนวนมาก เช่น แคลเซียมซัลเฟต (ยิปซั่ม) แคลเซียมไฮดรอกไซด์ (ปูนขาว) และเกลือที่ละลายน้ำได้

ข. ผลึกอิสระเหล่านี้มีช่องทาง (เส้นเลือดฝอย) ที่ช่วยให้เคลื่อนที่ออกไปด้านนอกได้

ค. ความชื้นทำหน้าที่เป็นตัวนำและแรงผลักดันเพื่ออำนวยความสะดวกในการละลาย ก่อตัวเป็นผลึกอิสระและเคลื่อนย้าย

3. วิธีแก้ปัญหาคราบเกลือ

     เราสามารถเริ่มต้นด้วยเงื่อนไขสามประการที่กล่าวมาข้างต้น:

 1) ผลึกอิสระ เช่น เกลือที่ละลายน้ำได้

แหล่งที่มา:

ก. กระบวนการผลิต: อิฐและปูนฉาบอาจมีวัตถุดิบจากดินเหนียวหรือใช้ในกระบวนการผลิต

ข. น้ำบาดาล: เกลือสามารถละลายในน้ำบาดาลและถูกขนส่งไปยังอิฐผ่านการกระทำของเส้นเลือดฝอย

ค. ปฏิกิริยาเคมี: ปฏิกิริยาระหว่างน้ำและวัสดุซีเมนต์ (เช่น ปูนฉาบซีเมนต์) ก่อตัวเป็นยิปซั่ม ซึ่งจะถูกนำไปยังพื้นผิวของอิฐโดยน้ำ

มาตรการรับมือ:

ก. จากการแทรกซึมเข้าไปในอิฐ ใช้อิฐเซรามิกแบบแขวนแห้งขนาดเล็กเพื่อหลีกเลี่ยงความเป็นไปได้ในการสะสมน้ำในระบบ

ข. น้ำบาดาล: แยกโครงสร้างออกจากน้ำบาดาล

ค. ปฏิกิริยาเคมี: ลดการใช้ปูนฉาบซีเมนต์ เนื่องจากผลกระทบของคาร์บอนไดออกไซด์ต่อปูนฉาบ ยิปซั่มส่วนเกินจะถูกปล่อยออกจากซีเมนต์ ยิปซั่มไม่ละลายในน้ำหรือกรด และเป็นรูปแบบของคราบเกลือที่จัดการได้ยากที่สุด

 2) แหล่งน้ำ:

แหล่งที่มา:

ก. น้ำฝน: ความชื้นและน้ำจากฝนจะซึมเข้าไปในอิฐอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ข. น้ำบาดาล: ความชื้นที่เพิ่มขึ้นจากเส้นเลือดฝอยใต้ดินจะนำความชื้นและเกลือเข้าไปในอิฐ

ค. การควบแน่น: ไอน้ำสะสมอยู่ภายในผนัง ทำให้เกิดการควบแน่นภายใต้สภาวะบางอย่าง

มาตรการรับมือ:

ก. น้ำฝน: ใช้น้ำยาป้องกันเพื่อเพิ่มผลการกันน้ำของอิฐดินเผา

ข. น้ำบาดาล: ติดตั้งชั้นกันความชื้นที่ด้านล่างของผนังอิฐระหว่างการก่อสร้าง หลีกเลี่ยงการสัมผัสกับพื้นดินให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ในระหว่างการแขวนแห้ง และหากไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ให้ติดตั้งชั้นกันความชื้นที่ด้านล่าง

ค. การควบแน่น: ควรติดตั้งโครงสร้างระบายอากาศระหว่างผนังตกแต่งและผนังภายใน และความหนาของชั้นระบายอากาศควรมีอย่างน้อย 2 ซม.

3. ช่องทางเส้นเลือดฝอย

1. อิฐเซรามิก: ในระหว่างกระบวนการเผาที่อุณหภูมิสูง เส้นเลือดฝอยภายในจะก่อตัวขึ้นภายในวัสดุ ทำให้อิฐเซรามิกมีการดูดซึมน้ำและการซึมผ่านของอากาศในระดับหนึ่ง

2. ปูนฉาบ: ปูนฉาบชนิดปูนขาวที่ใช้สำหรับงานก่ออิฐและเติมรอยต่อก็มีลักษณะเป็นรูพรุนเช่นกัน รักษาการซึมผ่านของอากาศเช่นเดียวกับวัสดุอิฐเซรามิก แม้ว่าปูนฉาบซีเมนต์จะมีช่องทางเส้นเลือดฝอยน้อยกว่าอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็เปลี่ยนเส้นทางการเคลื่อนย้ายของความชื้น ทำให้เกิดปัญหามากขึ้น

มาตรการรับมือ:

1. อิฐดินเผา: ใช้อิฐดินเผาที่ทำจากวัสดุดูดซึมน้ำต่ำ การดูดซึมน้ำต่ำหมายความว่าวัสดุมีความหนาแน่นและมีช่องทางเส้นเลือดฝอยน้อยลง อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญคือต้องหลีกเลี่ยงการใช้น้ำยากันซึมชนิดเคลือบผิว และรักษาการระบายอากาศของอิฐดินเผา
2. ปูนฉาบ: ใช้วัสดุปูนฉาบที่มีการซึมผ่านของอากาศคล้ายกับอิฐเซรามิก เพื่อหลีกเลี่ยงการซึมผ่านของอากาศที่ไม่ดีของปูนฉาบซีเมนต์ ซึ่งขัดขวางการเคลื่อนย้ายความชื้นและนำไปสู่การสะสมและความเสียหายของคราบเกลือบนอิฐเซรามิก การใช้ปูนฉาบชนิดไฮดรอลิกที่มีความเป็นด่างต่ำในสถาปัตยกรรมแบบดั้งเดิมสามารถนำมาใช้เป็นข้อมูลอ้างอิงได้

 4. สรุป

ก. อิฐเซรามิกแบบแขวนแห้งใช้วัสดุและวัสดุเสริม (ปูนฉาบ) น้อยกว่าอิฐเซรามิกแบบวางเปียก ซึ่งช่วยลดความเป็นไปได้ในการเกิดคราบเกลือ

ข. เมื่อเลือกปูนฉาบ พยายามหลีกเลี่ยงการใช้ปูนฉาบซีเมนต์ เนื่องจากยิปซั่มที่ตกตะกอนจากปูนฉาบซีเมนต์เป็นรูปแบบของคราบเกลือที่รักษายากที่สุด

ค. เมื่อเงื่อนไขเอื้ออำนวย ให้ใช้น้ำยาป้องกันพื้นผิวสำหรับกระเบื้องเซรามิกเพื่อเพิ่มการกันน้ำของพื้นผิวกระเบื้องเซรามิก

ง. ปูนฉาบชนิดปูนขาวรักษาการซึมผ่านของอากาศเช่นเดียวกับอิฐเซรามิก ซึ่งสามารถบรรเทาปัญหาคราบเกลือได้อย่างมีประสิทธิภาพและปรับปรุงความทนทานของอิฐเซรามิก